Na osnovu berata i carske naredbe, zvornički mutesarif obavještava Niko-agu, člana Upravnog vijeća Zvorničkog sandžaka, da treba da plati ceremonijalne troškove koji su proizašli prilikom njegovog postavljenja za dvorskog kapidžibašu i to u iznosu od 1280 groša, za orden “Medžidije V. reda” 250 groša i za poštanske troškove 76 groša i 20 para, što ukupno iznosi 1606 groša i 20 para.
Pisano u Zvorniku, 1871. godine.
(BIH-ATKT/OZ – 17 B/F)
Zvornički sandžak, osmanska vojno-upravna jedinica s obiju strana donjega toka Drine, osnovana 1480. ili 1481. sa sjedištem u Zvorniku. Njegovo osnivanje diktirali su odbrambeni razlozi i glavni zadatak njegova sandžakbega bilo je da brine o osmanskim posjedima u gornjem Podrinju, naročito prema Srebreničkoj banovini. Kada su osvojili tu banovinu Osmanlije su je podijelili na nekoliko nahija koje su odgovarale ranijim župama i pripojili ih Zvorničkom sandžaku. Ovaj sandžak je ostao eksponirano područje prema ugarskim posjedima u Bosni i Mačvi sve do pada Beograda i Mačve 1521. godine i najsjevernijeg dijela Bosne 1535. godine. Sa padom Beograda 1521. godine, Osmanlije su dobile i cijelu Mačvu koja je između 1528. i 1533. godine izdvojena iz Smederevskog i pripojena Zvorničkom sandžaku. Od osnivanja pa do 1541. godine Zvornički sandžak bio je u sastavu Rumelijskog ejaleta, a poslije pada Budima (1541) i osnivanja Budimskog ejaleta on je pripojen tom ejaletu, gdje ostaje sve do 1580. godine, kada se osniva Bosanski ejalet.
